Die Urkunden Heinrichs V. und der Königin Mathilde
<<55.>>

Heinrich versichert Abt P(ontius) und die Mönche von Cluny, deren Gebetsverbrüderung er erbittet, nach dem Vorbild seines ebenfalls mit ihnen verbrüderten Großvaters und Vaters, für die er um Gebetsgedenken bittet, seines Schutzes für ihre Besitzungen, bittet um ihr Gebet für die Einheit von Reich und Kirche und dafür, dass der Papst seinen Widerstand gegen königliche Rechte aufgebe, und äußert seinen Wunsch nach einem Zusammentreffen mit Pontius, um vor seinem Romzug dessen Rat zu erhalten.

(Speyer, 1110 zweite Augusthälfte).

H. dei gratia Romanorum rex P. patri venerando et sanctę congregationi domus dei Cluniacensis fraternę dilectionis amplexus et divinę milicię, quam exercent, ęternum comprehendere bravium feliciter triumphando. Relatu multorum frequenter audivimus, quia noster avus et pater imperatores beatę memorię sanctitatem huius loci plurimum suis temporibus dilexerunt et in magna veneratione habuerunt, quoniam orationum auxilio sanctorum virorum, qui hic deo militaverunt, se consequturos ęternam salutem indubitanter crediderunt. Eorum enim fraternitatem spem salutis veraciter promittentem habuerunt et huius loci bona, ubicumque sita fuere in eorum regno tam Theutonico quam Italico, dilectionis studio custodiverunt atque defenderunt. Quos nos in hoc profecto corde et opere desideramus imitari commendantes eos vobis rogando plurimum, ut eorum memoriam in vestris orationibus apud deum incessanter faciatis. Nos autem vestrę sanctitatis fraternitatem et vestrarum orationum auxilium et consolationem habere dignum ducimus et humili devotione postulamus fiduciam habentes in domino, quod milicię vestrę merita obtinebunt apud deum nobis salutem corporis et animę regnique nostri pacem ac stabilitatem, quam in Christo exoptamus. Bona quidem vestra, ubicumque fuerint in nostra potestate tam citra montes quam ultra, nominatim locum sancti Benedicti, unde nos rogavistis, diligenter servabimus et, si forte aliquid adversi in eis acciderit, libenter emendare curabimus. Orate, rogamus, pro unitate regni ac sacerdocii, quam diligimus et querimus, et ut dominus papa cesset contraire nobis de nostra iusticia. Voluntas vero nostra esset, si tibi placeret, ut conveniremus et tu nostram caperes noticiam et nos tuam, et inde posset oriri magnum bonum, tum quia noster consanguineus es, tum quia tuum vellemus habere consilium, antequam Romam transiremus. Quod Lausamnę posset fieri, si illuc nobis obviam venires, octavo die post assumptionem sanctę Marię, quia tunc ibi erimus.