Die Urkunden Heinrichs V. und der Königin Mathilde

Abbildungsverzeichnis der europäischen Kaiser- und Königsurkunden

<<86.>>

Heinrich nimmt die bischöfliche Kirche von Brixen nach dem Vorbild seiner Vorgänger in seinen Schutz und bestätigt ihr die Immunität.

Regensburg, 1111 Juli 4.

(C.) In nomine sanctae et individuae trinitatis. Heinricus divina favente clementia quartus Romanorum imperator augustus. Omnibus Christi nostrique fidelibus tam futuris quam presentibus notum fieri volumus, qualiter vir venerabilis Hvgo sanctę Brixinensis ęcclesię episcopus nostram adiens clementiam obtulit nobis quoddam preceptum, in quo continebatur, qualiter venerandę memorię antecessores nostri Karolvs magnus, Lvdowicvs imperator et equivocus eius Lodowicvs rex necnon etiam Arnvlfvs imperator et filius eius Lvdowicus rex predictam sedem cum omnibus ad eam pertinentibus propter malorum hominum tergiversationes sub illorum defensione et emunitatis tuitione roborassent, petiitque nostri clementiam, ut hoc ipsum ob mercedis nostrę augmentum renovaremus. Cuius petitioni pro divini cultus amore et pro cari patris nostri felicis memorię imperatoris Heinrici animę remedio matrisque nostrę pię memorię imperatricis Berthe animęque nostrę et corporis salute assensum prebentes eiusque servitutis fidelitatem intuentes ita fieri in cunctis omnino concessimus et statuta antecessorum nostrorum firma esse decrevimus. Quapropter iubemus, ut predictus episcopus et ęcclesia, cui ille auctore deo preest, cum omnibus moderno tempore iuste et legaliter ad eam aspitientibus terris et hominibus et cęteris rebus sub nostra defensione et mundiburdio consistant, et ut nullus iudex publicus, comes aut exactor sive decanus sive centenarius vel quislibet ex iudiciaria potestate in ęcclesias aut loca vel agros seu reliquas possessiones memorate sedis, quas nunc in quibuslibet pagis et territoriis infra ditionem imperii nostri possidet, vel que deinceps in ius ęcclesię ipsius divina pietas voluerit augeri, ad causas audiendas vel freda exigenda aut mansiones faciendas vel paratas aut fideiussores tollendos aut homines ipsius ęcclesię ad vectigalia sive ad aliud aliquod servicium sine iussu episcopi iniuste distringendos aut ullas redibitiones seu illicitas exactiones requirendas ullo umquam tempore ingredi audeat vel ea, quę supra memorata sunt, penitus exigere presumat nec ullus iudex publicus, comes aut exactor sive decanus ad suum placitum servos ipsius predictę ęcclesię ire aliquomodo constringat, sed, si quid super illos emendandum sit, advocatus predicti episcopi et successorum eius emendet et ipse wadia percipiat, et res ipsius sanctę ęcclesię omnes in nostro mundiburdio et banno, sicut et antecessorum nostrorum imperatorum sive regum constiterunt, omnino consistant, ut liceat memorato presuli suisque successoribus res predictę ęcclesię cum omnibus appertinentiis sub emunitatis nostrae defensione quieto ordine possidere atque pro incolumitate nostra et regni statu una cum sibi subiecto grege domini clementiam iugiter exorare. Addidimus etiam sine hoc nostri vigoris solidamentum, ut, si quislibet ausu nefario post statuta nostra et antecessorum nostrorum ex rebus iamdictę ęcclesię quicquam temere invasisset, nullatenus exinde aliquid ulterius sibi usurpare presumat, sed eiusdem ęcclesię idipsum in omnibus, sicut in ipso comitatu antecessorum nostrorum temporibus antiquitus lege constitutum erat, emendatione digna restituat. Et ut hęc auctoritas nostris futurisque temporibus deo protegente inconvulsa permaneat, hanc cartam inde conscriptam et manu propria corroboratam sigilli nostri impressione, ut apparet inferius, iussimus insigniri.

Signum domni Heinrici quarti Romanorum imperatoris invictissimi. (M.7.)

Albertus cancellarius recognovit. (SI.3)

Data IIII. non. iulii, indictione IIII, anno dominicę incarnationis millesimo CXI, regnante Heinrico quinto rege Romanorum anno V, imperante primo; actum Ratisponę; in Christo feliciter amen.